Zespół górnego otworu klatki piersiowej w praktyce osteopaty

Zespół górnego otworu klatki piersiowej związany jest z uciskiem struktur nerwowych i naczyniowych, które przebiegają przez górny otwór klatki piersiowej. Schorzenie to ma różne określenia takie jak: zespół mięśnia pochyłego przedniego, zespół żebrowo-obojczykowy, zespół pierwszego żebra piersiowego. Jednym z głównych objawów jest drętwienie dłoni.

Zespół górnego otworu klatki piersiowej to problem, z którym zmagają się częściej kobiety niż mężczyźni w 3-4 dekadzie życia. Dodatkowo na to schorzenie narażone są osoby o szczupłej budowie, które wykonują pracę siedzącą. Zdarza się również, że ta dolegliwość pojawia się u osób, które noszą ciężkie przedmioty, bądź pracują z rękoma uniesionymi w górze. Do urazów, które mogą wywołać zespół górnego otworu klatki piersiowej zaliczyć można urazy typu „smagnięcie biczem” i urazy barku.

Przyczyny zespołu górnego otworu klatki piersiowej

Najczęstszą przyczyną jest ucisk na struktury nerwowe (splot ramienny), bądź naczyniowe (tętnica pachowa, bądź podobojczykowa). Objawy będą inne w zależności od tego jaka struktura jest uciśnięta. Częściej objawy są z powodu przyczyn nabytych niż wrodzonych. Ucisk, poprzez wzmożone napięcie mięśni najczęściej może wystąpić:

na poziomie mięśnia pochyłego przedniego
na poziomie przejścia pomiędzy obojczykiem, a pierwszym żebrem
na poziomie mięśnia piersiowego mniejszego

Mięsień piersiowy mniejszy nie należy do górnego otworu klatki piersiowej, ale ja osobiście włączyłbym ucisk na tym poziomie do tego schorzenia.

Zdjęcie nr. 1 Miejsca ucisku w zespole górnego otworu klatki piersiowej.

Zespół górnego otworu klatki piersiowej i jego objawy

Objawy neurologiczne wywołane uciskiem na splot ramienny to:

ból i uczucie mrowienia w kończynie górnej
drętwienie obejmujące wewnętrzną stronę ramienia, przedramienia i dłoni (IV i V palec)
osłabienie siły mięśniowej ręki

Objawy naczyniowe spowodowane uciskiem tętnicy pachowej, bądź podobojczykowej to:

ból mięśni kończyny górnej (chromanie) szczególnie przy uniesionych rękach
ochłodzenie kończyny
osłabienie lub zanik tętna
objaw Rayunada

Z praktyki osteopatycznej

Zespół górnego otworu klatki piersiowej – wywiad i badanie

W diagnozowaniu zespołu otworu górnego klatki piersiowej ważny jest wywiad i badanie fizykalne. Podczas wywiadu warto zwrócić uwagę na objawy, które wymienione zostały powyżej. Testy, które należy wykonać przy badaniu tego schorzenia, to test Roosa, test Adsona i test Wright’a. Innym testem, który warto zastosować jest test napięciowy (rozciągowy) splotu ramiennego. Dodatkowo należy sprawdzić stan napięcia mięśni pochyłych, podobojczykowego i piersiowego mniejszego. Ucisk tych mięśni może wywołać dodatnie objawy w postaci drętwienia kończyny górnej. Przy tego typu dolegliwościach w czasie badania należy wykluczyć schorzenia typu:

dyskopatia na poziomie C6-C7 i C7-Th1
zespół cieśni nadgarstka
zespół konfliktu podbarkowego
dusznica bolesna
zawał mięśnia sercowego

Zespół górnego otworu klatki piersiowej – leczenie

Leczenie osteopatyczne zespołu górnego otworu klatki piersiowej powinno opierać się na terapii w obszarze odcinka szyjnego, obojczyka i obszarze łopatki. W trójkącie bocznym szyi warto sprawdzić mięsień mostkowo-sutkowo-obojczykowy, mięsień czworoboczny, powięź szyi (blaszka powierzchowna). Powyżej trójkąta bocznego szyi warto zbadać m. żwacz oraz m. skroniowy. W obszarze obojczyka należy ocenić ruchomość tej kości, dodatkowo stan napięcia m. podobojczykowego i powięzi piersiowo-obojczykowej. Aby podejść całościowo do tematu, należy również sprawdzić ustawienie łopatki oraz stan napięcia mięśni otaczających łopatkę.

Bibliografia:

Diagnostyka różnicowa dla fizjoterapeutów. G. Snyder
Anatomia człowieka. A. Bochenek, M.Reicher
Atlas funkcjonalny układu powięziowego człowieka. C. Stecco

Zdjęcia:

www.freepik.com