Zespół górnego otworu klatki piersiowej związany jest z uciskiem struktur nerwowych i naczyniowych, które przebiegają przez górny otwór klatki piersiowej. Schorzenie to ma różne określenia takie jak: zespół mięśnia pochyłego przedniego, zespół żebrowo-obojczykowy, zespół pierwszego żebra piersiowego. Jednym z głównych objawów jest drętwienie dłoni.
Zespół górnego otworu klatki piersiowej to problem, z którym zmagają się częściej kobiety niż mężczyźni w 3-4 dekadzie życia. Dodatkowo na to schorzenie narażone są osoby o szczupłej budowie, które wykonują pracę siedzącą. Zdarza się również, że ta dolegliwość pojawia się u osób, które noszą ciężkie przedmioty, bądź pracują z rękoma uniesionymi w górze. Do urazów, które mogą wywołać zespół górnego otworu klatki piersiowej zaliczyć można urazy typu „smagnięcie biczem” i urazy barku.
Przyczyny zespołu górnego otworu klatki piersiowej
Najczęstszą przyczyną jest ucisk na struktury nerwowe (splot ramienny), bądź naczyniowe (tętnica pachowa, bądź podobojczykowa). Objawy będą inne w zależności od tego jaka struktura jest uciśnięta. Częściej objawy są z powodu przyczyn nabytych niż wrodzonych. Ucisk, poprzez wzmożone napięcie mięśni najczęściej może wystąpić:
- na poziomie mięśnia pochyłego przedniego
- na poziomie przejścia pomiędzy obojczykiem, a pierwszym żebrem
- na poziomie mięśnia piersiowego mniejszego
Mięsień piersiowy mniejszy nie należy do górnego otworu klatki piersiowej, ale ja osobiście włączyłbym ucisk na tym poziomie do tego schorzenia.
Zdjęcie nr. 1 Miejsca ucisku w zespole górnego otworu klatki piersiowej.
Zespół górnego otworu klatki piersiowej i jego objawy
Objawy neurologiczne wywołane uciskiem na splot ramienny to:
- ból i uczucie mrowienia w kończynie górnej
- drętwienie obejmujące wewnętrzną stronę ramienia, przedramienia i dłoni (IV i V palec)
- osłabienie siły mięśniowej ręki
Objawy naczyniowe spowodowane uciskiem tętnicy pachowej, bądź podobojczykowej to:
- ból mięśni kończyny górnej (chromanie) szczególnie przy uniesionych rękach
- ochłodzenie kończyny
- osłabienie lub zanik tętna
- objaw Rayunada
Z praktyki osteopatycznej
Zespół górnego otworu klatki piersiowej – wywiad i badanie
W diagnozowaniu zespołu otworu górnego klatki piersiowej ważny jest wywiad i badanie fizykalne. Podczas wywiadu warto zwrócić uwagę na objawy, które wymienione zostały powyżej. Testy, które należy wykonać przy badaniu tego schorzenia, to test Roosa, test Adsona i test Wright’a. Innym testem, który warto zastosować jest test napięciowy (rozciągowy) splotu ramiennego. Dodatkowo należy sprawdzić stan napięcia mięśni pochyłych, podobojczykowego i piersiowego mniejszego. Ucisk tych mięśni może wywołać dodatnie objawy w postaci drętwienia kończyny górnej. Przy tego typu dolegliwościach w czasie badania należy wykluczyć schorzenia typu:
- dyskopatia na poziomie C6-C7 i C7-Th1
- zespół cieśni nadgarstka
- zespół konfliktu podbarkowego
- dusznica bolesna
- zawał mięśnia sercowego
Zespół górnego otworu klatki piersiowej – leczenie
Leczenie osteopatyczne zespołu górnego otworu klatki piersiowej powinno opierać się na terapii w obszarze odcinka szyjnego, obojczyka i obszarze łopatki. W trójkącie bocznym szyi warto sprawdzić mięsień mostkowo-sutkowo-obojczykowy, mięsień czworoboczny, powięź szyi (blaszka powierzchowna). Powyżej trójkąta bocznego szyi warto zbadać m. żwacz oraz m. skroniowy. W obszarze obojczyka należy ocenić ruchomość tej kości, dodatkowo stan napięcia m. podobojczykowego i powięzi piersiowo-obojczykowej. Aby podejść całościowo do tematu, należy również sprawdzić ustawienie łopatki oraz stan napięcia mięśni otaczających łopatkę.
Bibliografia:
- Diagnostyka różnicowa dla fizjoterapeutów. G. Snyder
- Anatomia człowieka. A. Bochenek, M.Reicher
- Atlas funkcjonalny układu powięziowego człowieka. C. Stecco
Zdjęcia:
- www.freepik.com
Strona główna
Osteopatia
O mnie
Kontakt