W dzisiejszym, kolejnym już wpisie dotyczącym bólu pleców, skupimy się na dolegliwości o nazwie dyskopatia. Jest to problem, który moi pacjenci bardzo dobrze znają. Aby poszerzyć naszą wiedzę dotyczącą dyskopatii, w dzisiejszym wpisie postaram się wyjaśnić czym jest ta jednostka chorobowa i jak ona wpływa na ból pleców.

Dyskopatia – choroba dysku

Najkrócej rzecz ujmując dyskopatia to choroba krążka międzykręgowego tzw. „dysku”. Do tej jednostki chorobowej można zaliczyć wielopoziomowe problemy z krążkiem, jak również zmiany chorobowe w obrębie pojedynczego krążka. Problem ten najczęściej dotyka odcinka lędźwiowego. Dyskopatia jest dolegliwością postępującą i może skutkować przepukliną jądra miażdżystego tzw. „wypadnięciem dysku”. Jednym z objawów może być ból pleców w jego dolnym odcinku.

Zdjęcie nr 1. Różne rodzaje zmian w obszarze krążka międzykręgowego.

Przyczyny dyskopatii

Zmiany w obrębie dysku są związane z procesem starzenia się naszego ciała. Starzenie spowalnia procesy metaboliczne w obrębie dysku, a przez to struktura dysku ulega pogorszeniu. Inną przyczyną problemów z dyskiem jest jego intensywne zużywanie. Jako że dysk jest swego rodzaju amortyzatorem, będzie on znosił duże obciążenia. Nasze codzienne funkcjonowanie jak np. siedzenie, schylanie się, chodzenie i stanie będzie powodowało zmiany degeneracyjne w krążku.

Zmiany zachodzące w krążku

Do głównych zmian jakie zachodzą w obrębie krążka międzykręgowego zaliczyć można odwodnienie jego struktury oraz uszkodzenia pierścieni włóknistych krążka, które będzie powodować przepuklinę jądra miażdżystego.

Ból pleców, a dyskopatia

Tutaj przechodzimy do sedna naszego problemu jakim jest ból pleców. Nie każda dyskopatia będzie powodowała ból pleców. Statystyki pokazują, że wiele osób ma dyskopatię, ale nie odczuwa bólu. Dopiero gdy wytworzy się przepuklina jądra miażdżystego bóle mogą się pojawić. Dlatego, jeśli lekarze powiedzą Wam, że macie dyskopatię to nie jest jeszcze powód do paniki.

Przyczyna bólu pleców w dyskopatii

Przede wszystkim ból jest związany z uciskiem krążka na struktury znajdujące się wokół niego. Jeśli uciśnięte będą struktury nerwowe, na przykład korzeń któregoś z nerwów, ból będzie najczęściej promieniujący. Przykładowo może on promieniować do nogi. Ból w obszarze samych pleców może świadczyć o ucisku nerwów zaopatrujących ten obszar.

Zdjęcie nr 2 . Ucisk korzenia nerwowego.

Ból może być spowodowany również uciskiem na struktury więzadłowe otaczające kręgosłup. Ucisk na te tkanki będzie dawał impuls bólowy do mózgu.

Przyczyną bólu może również być wzmożone napięcie mięśni. Wynika to z tego, że mięśnie chronią ten obszar przed większym zagrożeniem. O bólach związanych ze wzmożonym napięciem przeczytać można w poprzednim wpisie dotyczącym bólu pleców.

Leczenie

W wielu przypadkach najlepszym leczeniem jest leczenie zachowawcze czyli bezoperacyjne. Techniki osteopatyczne są skutecznym rozwiązaniem tego typu problemów. W przypadku niewielkich dolegliwości bólowych zalecany jest ruch i ćwiczenia wzmacniające kręgosłup.

Ból pleców to jedna z najczęstszych dolegliwości bólowych. Badania wskazują, że od 60 do 90% badanych doświadczyło bólu pleców chociaż raz w życiu. Sam się do tej grupy zaliczam! Określenie ból pleców to wielki worek, do którego wrzucane są wszelkie dolegliwości związane z plecami i kręgosłupem. Należy te dolegliwości rozróżnić, aby móc leczyć je w prawidłowy sposób.

Znaleźć przyczynę

Do tego worka o nazwie „ból pleców” wrzucane są takie terminy jak dyskopatia, korzonki, rwa kulszowa czy zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. We wszystkich tych dolegliwościach czynnikiem łączącym jest właśnie ból. Aby móc prawidłowo zapobiegać lub leczyć te jednostki chorobowe, należy poznać ich przyczyny powstania. Znając źródło bólu będziemy w stanie pozbyć się lub zmniejszyć te dolegliwości.

Przeciążeniowy ból pleców

Przeciążeniowe bóle pleców możemy podzielić na statyczne, bądź dynamiczne. Do przeciążeń statycznych możemy zaliczyć te związane z jednostajną długotrwałą pozycją np. podczas siedzenia w pracy. Natomiast do dynamicznych zaliczyć można bóle spowodowane nagłym ruchem np. skłonem ze skrętem tułowia, bądź powtarzalnym, długotrwałym ruchem np. przekopanie ogródka, bądź podnoszenie ciężkich paczek przez cały dzień. Aby dobrze zrozumieć te rodzaje przeciążeń, należy zrozumieć skutki jakie one wywołują wewnątrz naszego ciała.

Miejsce bólu

Układ mięśniowo-powięziowy obszaru kręgosłupa to główne miejsce, w którym zlokalizowany jest przeciążeniowy ból pleców. W przypadkach obu przeciążeń to mięśnie i powięź będą pierwszymi strukturami, które odpowiedzą bólem.

Zdjęcie nr 1. Układ mięśniowy człowieka.

Statyczne przeciążenie

Ten rodzaj przeciążenia daje ból, który jest wywołany jednostajnym napięciem mięśni. W tym czasie dochodzi do nieodpowiedniego ukrwienia mięśni, przez co  nie są one odpowiednio zaopatrywane w tlen, a oprócz tego w nieprawidłowy sposób odprowadzane są produkty uboczne przemiany materii.

Innym skutkiem statycznych przeciążeń jest wzmożone napięcie powięzi. W powięzi znajduję się bardzo dużo receptorów nerwowych, które odpowiedzą bólem w momencie wzmożonego napięcia.

Dynamiczne przeciążenie

W tym przypadku ból będzie wynikał ze wzmożonego napięcia mięśni, które wywołane zostało reakcją obronną organizmu na czynnik niebezpieczny. Może to być na przykład gwałtowne dźwignięcie ciężkiego przedmiotu z podłogi. Takie przeciążenie może wystąpić również w przypadku, gdy wykonujemy jakąś pracę, do której nie jesteśmy przyzwyczajeni.

Co robić, gdy wystąpił ból pleców?

W obu przypadkach przeciążeń ból pleców jest wywołany przez wzmożone napięcie układu mięśniowo-powięziowego. Gdy odczujecie takie napięcie, pierwszym rozwiązaniem powinien być ruch. Jeśli poczujecie ból pleców zacznijcie się ruszać. Wykonajcie 10-15 powtórzeń danego ruchu, powtarzając go powoli i dokładnie. Zaplanujcie sobie przerwy, w których będzie te ćwiczenia powtarzać. Oprócz ruchu, do zmniejszenia bólu pleców możecie wykorzystać roller. Więcej o rolowaniu możecie przeczytać we wpisie „Czym jest roller i dlaczego warto go używać?” Polecam rolowanie, bo wiem że działa.

Źródła:

Zdjęcia: www.freepik.com

Tekst źródłowe:

Luigi Stecco. Manipulacja powięzi w zespołach bólowych układu ruchu. Polska 2014

http://www.pmurz.nazwa.pl/PDF/2005/2/15_z2_2005.pdf

Rolowanie to metoda autoterapii, która stała się bardzo popularna w ostatnich latach. Roller znalazł szerokie zastosowanie, szczególnie wśród osób aktywnych fizycznie. Sam stosuję roller na co dzień. Polecam go również swoim znajomym i pacjentom. Jeśli chcesz dowiedzieć się czym jest roller i jakie płyną korzyści z jego używania, ten wpis jest dla Ciebie.

Czym jest roller?

Mówi się, że proste rozwiązania są najlepsze i tak jest w przypadku rollera. To narzędzie ma kształt walca o różnej średnicy i długości. Wałki różnią się też twardością, która wpływa na efekt działania. Niektóre firmy kolorem wskazują jaka jest twardość. Im twardszy wałek tym działanie jest intensywniejsze. Niektóre rollery dodatkowo wyposażone są w wypustki, które mają wzmocnić efekt terapii.  Standardowy wałek ma długość 30 cm. Ja osobiście stosuje roller polskiej marki physioroll i polecam go również swoim znajomym ze względu na odpowiednią twardość i wytrzymałość.

Zdjęcie nr 1. Standardowy roller

Rolowanie i korzyści z nim związane

Rolowanie polega na rytmicznym przesuwaniu rollera po obszarze ciała, który opracowujemy. Najczęściej rolowanie wykonujemy na podłodze, dzięki czemu ciężarem naszego ciała dociskamy wałek do podłoża. Jest wiele korzyści związanych z tego rodzaju automasażem, poniżej wymieniłem te najważniejsze.

Poprawa ukrwienia i szybsza regeneracja

Rolowanie poprawia ukrwienie tkanek, nad którymi pracujemy. Działa to na zasadzie tłoczni. Gdy wałek uciska np. na mięśnie to krew szybciej z nich odpływa, a na jej miejsce dopływa świeża. Dzięki temu szybciej następują przemiany metaboliczne w tych strukturach, a w związku dochodzi do szybszej regeneracji. Dlatego też warto rolować się po treningu, czy też po ciężkim dniu w pracy. W obu przypadkach regeneracja mięśni będzie przyspieszona.

Nawodnienie tkanek

Odpowiednie nawodnienie powięzi to kolejna korzyść z wykorzystania rollera. Czym jest powięź? W skrócie, jest struktura, które otacza wszystko co jest wewnątrz naszego ciała. Czyli otacza też mięśnie. Jeśli siedzimy w jednej pozycji w pracy nasze mięśnie pleców i powięź zaczną się odwadniać. Dzięki rolowaniu będziemy w stanie przywrócić odpowiednie nawodnienie powięzi.

Efekt przeciwbólowy i rozluźniający

Roller zmniejszy ból np. pleców dzięki temu, że zwiększy się ukrwienie i nawodnienie w obszarze bolesnym. Tak jak wspomniałem wcześniej rolowanie wpływa na powięź, a jeśli rozluźnimy powięź to zmniejszymy też ból. Dlatego szczególnie polecam roller osobom, które zmagają się z przeciążeniowymi bólami pleców, gdyż efekt przeciwbólowy będzie znacząco odczuwalny.

Kiedy i jak stosować roller?

Najczęściej rollery stosuje się po treningu, jednak polecany jest on również wśród osób, które zmagają się z bólami pleców podczas pracy siedzącej. Najlepiej byłoby, gdyby każdy kto zmaga się z takimi bólami miał roller w pracy.  Jak ja wykorzystuje roller w mojej pracy z pacjentami. Otóż gdy zgłasza się do mnie pacjent z bólami kręgosłupa w pierwszej kolejności leczę go za pomocą technik z zakresu osteopatii, a następnie gdy osiągniemy rezultaty pokazuje mu jak prawidłowo rollować plecy.

Nie ma ściśle podanych zasad dotyczących rolowania. Ja z reguły wykonuje po 10-15 powtórzeń w serii. Jeśli mam więcej czasu to tych serii wykonuje 2-3 po sobie, natomiast w momencie gdy brakuje tego czasu wykonuje tylko jedną serię. Poniżej przedstawiłem ćwiczenie, które wykonuje, aby przynieść ulgę obolałym plecom w odcinku piersiowym. W tym ćwiczeniu chodzi o rytmiczne przesuwanie się po wałku równolegle do podłogi.

Roller można wykorzystać również w leczeniu rwy kulszowej w momencie, gdy przeszła ona w stan przewlekły. Jeśli chcesz dowiedzieć się czym jest rwa kulszowa przejdź do tego wpisu.

Zdjęcie nr 2. Rolowanie odcinka piersiowego.

Źródła:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4637917/

Barnes, M. F. (1997). The basic science of myofascial release. Journal of Bodywork and Movement Therapies, 1(4), 231-238.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25642077

Przepona to mięsień, który nurtuje wielu osteopatów i fizjoterapeutów. Wiele razy na szkoleniach słyszałem o tym, że należy zbadać przeponę u swoich pacjentów. Nie traktowałem tego serio, bo jaki związek może mieć przepona z barkiem, szyją albo miednicą? Dzisiaj zagłębimy się w świat anatomii, aby choć trochę poznać połączenia anatomiczne przepony.  

Trochę anatomii

Przepona jest mięśniem  przypominającym kopułę z jej wierzchołkiem zwróconym w kierunku głowy i oddzielającym jamę brzuszną od klatki piersiowej. Przyczepia się do wewnętrznej strony żeber, kręgów lędźwiowych i mostka. Na szczycie przepony znajdują się otwory przez, które przechodzi przełyk, aorta brzuszna, żyła główna dolna.

Zdjęcie nr 1. Przepona. Widok od dołu.

Przepona jest głównym mięśniem oddechowym. Napinając się podczas wdechu struktura ta ulega obniżeniu i spłaszczeniu. Dzięki temu w klatce piersiowej wytwarza się podciśnienie, które wciąga powietrze do płuc. Innymi dodatkowymi mięśniami wdechowymi są np. mięśnie pochyłe i mięśnie piersiowe mniejsze, które w momencie gdy przepona jest niewydolna wspierają jej pracę.

Główne zadania przepony

Oprócz funkcji oddechowej przepona poprzez swoją rytmiczną pracę wspomaga przepływ krwi żylnej oraz limfy. Dlatego warto pracować nad przeponą w przypadku pacjentów, którzy zmagają się z bólami kręgosłupa bądź obrzękami kończyn dolnych.

Kolejnym zadaniem pośrednim przepony jest stabilizacja odcinka lędźwiowego. Przy wdechu przepona ulega obniżeniu i zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej, gdy do tego wstrzymamy powietrze nasz odcinek lędźwiowy będzie dobrze ustabilizowany.

Jakie są połączenia anatomiczne przepony?

– Pierwszym połączeniem, które przychodzi mi na myśl jest połączenie przepony z mięśniem lędźwiowym większym. Jeśli kogoś boli odcinek lędźwiowy warto zbadać i rozluźnić przeponę.

– Jeśli występują dysfunkcje na poziomie przejścia piersiowo-lędźwiowego również należy sprawdzić przeponę.

– U pacjentów z rwą udową również warto testować przeponę, gdyż może ona mieć wpływ na zwiększenie ucisku na nerw udowy.

– W momencie gdy, przepona pracuje w skróceniu może dojść do wzmożonej pracy mięśni pochyłych i mięśni piersiowych mniejszych. Dzieje się tak często u pacjentów, którzy większość dnia pracują siedząc.

– Osłabienie mięśni otaczających przełyk, w tym przepony, może spowodować przepuklinę rozworu przełykowego.

To są niektóre z połączeń przepony z innymi strukturami naszego ciała. Jeśli porządnie przysiądziecie do anatomii, to będziecie w stanie znaleźć ich jeszcze więcej. O innych połączeniach anatomicznych w naszym ciele można przeczytać we wpisie Mięsień biodrowo-lędźwiowy w praktyce osteopaty.

Teraz należałoby zadać pytanie: Gdzie leży główna przyczyna nieprawidłowej pracy przepony?

Ja znalazłem dwie podstawowe przyczyny.

Jedna to zły tor oddechowy. Anatomicznym torem oddechowym jest tor przeponowy. To dzięki niemu przepona pracuje w pełnej okazałości. W momencie, gdy zaczynamy oddychać torem górno-żebrowym przepona musi pracować wbrew jej biomechanicznemu zadaniu. W pewnym momencie dochodzi do „odwróconego oddechu” czyli sytuacji, w której nabieramy powietrze dodatkowo wciągając brzuch. W ten sposób znacząco ograniczamy możliwości pracy przepony. Sprawdźcie, jak to u Was wygląda. Chcesz, aby przepona pracowała prawidłowo, skup się na oddychaniu „brzuchem”. Prawidłowy tor przeponowy będzie objawiał się tym, że twój pępek będzie rytmicznie unosił się i opadał.

Zdjęcie nr 2. Prawidłowy tor przeponowy.

Drugą przyczyną nieprawidłowej pracy przepony jest pozycja siedząca. Pozycja ta ogranicza wypychanie brzucha poprzez zgięte nogi w biodrach. Oprócz tego pozycja siedząca powoduje skrócenie przepony. Spowodowane jest to naszą „przygarbioną” pozycją pracy. Tzw. pozycja zamknięta powoduje mniejsze możliwości pracy przepony. Taka pozycja może powodować wzmożone napięcie mięśni pochyłych, a przez bóle szyi. Więcej o tym problemie można przeczytać we wpisie: Mięśnie pochyłe – od anatomii do leczenia.

Leczenie przepony

Jedną z podstawowych technik rozluźniania przepony jest technika opisana poniżej.

• Pacjent: w leżeniu na plecach, nogi ugięte w stawach biodrowych i kolanowych, stopy na kozetce.
• Terapeuta: Siedzi za pacjentem. Chwyt palcami za łuki żebrowe, obustronnie.
• Wykonanie: Pacjent wykonuje wdech klatką piersiową, terapeuta idzie za ruchem żeber. Przy maks. wdechu zatrzymuje ruch żeber i utrzymuje go podczas wydechu pacjenta. Warto powtórzyć 3 razy.

Zdjęcie nr 3. Technika na przeponę.

Natomiast, jeśli chcesz utrzymać przeponę w dobrej formie: Usiądź prosto i oddychaj „brzuchem”!

Bibliografia:

1. Padula CA, Yeaw E. Inspiratory muscle training: integrative review.Research & Theory For Nursing Practice. 2006 Winter;20(4):291–304.
2. Calais-Germaine B. Anatomy of movement. Eastland Press; 1993. pp88-9.
3. Netter FM. Atlas of human anatomy. 2nd ed. Novartis; 1997.

Zdjęcia:

1. www.freepik.com.

Strona główna

Osteopatia

Kontakt

O mnie

Wszyscy o niej słyszeli, nie każdy jej doświadczył. Rwa kulszowa to zespół objawów podrażnienia nerwu kulszowego, największego nerwu naszego ciała. Zewnętrznym czynnikiem wywołującym rwę kulszową jest gwałtowny ruch, najczęściej pochylenie do przodu ze skrętem tułowia. Ból towarzyszący rwie pacjenci określają jako rwący, przeszywający, który obejmuje obszar pośladka, tyłu uda, podudzia aż do stopy. Aby dobrze zrozumieć czym jest rwa kulszowa, trzeba rozpocząć od anatomii.

Nerw kulszowy

Poznanie anatomii pomaga w rozpoznaniu czym jest tak naprawdę rwa kulszowa. Zatem nerw kulszowy to struktura przypominająca napięty sznur i tak jak każdy sznur składa się z kilku wiązek tak nerw kulszowy zbudowany jest z kilku taki wiązek (korzeni nerwowych), które wychodzą z kręgosłupa na wysokości odcinka lędźwiowego (poziom kręgosłupa L4-L5) i  odcinka krzyżowego (S1-S3). Po połączeniu się tych korzeni nerw biegnie pod pośladkiem, dalej tyłem całej nogi, aż do stopy. Nerw ten odpowiada za unerwienie mięśni oraz skóry tylnej strony uda i podudzia.

Zdjęcie nr. 1 Nerw kulszowy prawej kończyny dolnej.

Rwa kulszowa – przyczyny

Głównym mechanizmem wystąpienia rwy kulszowej  jest ucisk tego nerwu. Najczęściej ucisk może być wywołany poprzez:

a. przepuklinę jądra miażdżystego (przepuklina dysku)

b. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa

c. wzmożone napięcie mięśni np. mięśnia gruszkowatego

d. ciążę

a. Przepuklina jądra miażdżystego

Wchodzi w skład problemu o nazwie dyskopatia. Dyskopatia jest to proces degeneracji krążka międzykręgowego (dysku). Poprzez to w jaki sposób żyjemy dochodzi do zużycia struktur krążka międzykręgowego. W następstwie tych zmian może dojść do powstania przepukliny dysku, która uciska na nerw kulszowy wywołując rwę kulszową.

Zdjęcie nr 2. Jądro miażdżyste uciskające na nerw.

b. Rwa kulszowa, a zmiany zwyrodnieniowe

Najczęściej wywołują ucisk na nerw kulszowy w obszarze otworu międzykręgowego. To tam w procesie zużywania się kręgów kręgosłupa dochodzi do powstania wyrośli kostnych, które przyczyniają się do powstania rwy kulszowej.

Zdjęcie nr 3. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa.

c. Zespół mięśnia gruszkowatego

Mięsień gruszkowaty znajduje się w sąsiedztwie nerwu kulszowego. W tym schorzeniu dochodzi do wzmożonego napięcia mięśnia gruszkowatego, który w następstwie uciska na nerw kulszowy. Schorzenie to można zdefiniować również jako rwę gruszkową.

Zdjęcie nr 4. Zespół mięśnia gruszkowatego.

d. Rwa kulszowa w ciąży

W czasie ciąży następuje wiele zmian w organizmie kobiety, które mogą przyczynić się do powstania rwy kulszowej. Najczęstszą przyczyną jest powiększająca się macica, która uciska żyły przy kręgosłupie przez co one mogą zwiększać swoją objętość i wywoływać ucisk korzenia nerwu kulszowego.

Rwa kulszowa – objawy

Rwa kulszowa objawia się najczęściej bólem pleców oraz promieniowaniem przez pośladek, tylną część uda, podudzia, aż do dużego palca stopy. Ból ten powoduje znaczne ograniczenie funkcjonowania w życiu codziennym. Ból zwiększa się przy pochylaniu do przodu, podczas kaszlu, w toalecie. Może dojść również do osłabienia siły kończyny dolnej, zaburzeń czucia. Ma się wrażenie jakby mrówki chodziły po nodze.

Co robić, gdy złapie rwa kulszowa?

W przypadku, gdy wystąpi ostra rwa kulszowa najlepiej bezzwłocznie udać się do osteopaty, który będzie w stanie przeprowadzić odpowiednie leczenie. Dopiero po ustąpieniu stanu ostrego można wdrożyć ćwiczenia mające na celu rozluźnienie struktur odcinka lędźwiowego.

Bibliografia:

1. Diagnostyka różnicowa dla fizjoterapeutów.

Zdjęcia:

1. www.freepik.com

Skręcona kostka, wybity palec, naciągnięty mięsień czy stłuczenie kolana to kontuzje z którymi zmaga się wiele osób. W swojej pracy często spotykam się z pytaniami co robić, gdy dojdzie do nagłego urazu. Czy jest jakieś postępowanie, które pomoże w pierwszych dniach po urazie?

Nagły uraz, bądź kontuzja może wykluczyć z funkcjonowania w życiu codziennym. Warto więc działać już w pierwszych godzinach po uszkodzeniu stawu bądź mięśnia. Jest kilka protokołów, które zaleca się pacjentom po urazie bądź kontuzji. Najbardziej znanym i rozpowszechnionym postępowaniem jest protokół RICE.

Protokół RICE

Jest to akronim od pierwszych liter wyrazów:

Rest – Precyzyjnie powinno się to określić jako „odpowiedni odpoczynek”. Jeśli  przytrafił Ci się uraz typu skręcenie kostki to zmniejsz intensywność chodzenia w ciągu dnia.

Ice- Ochłodzenie uszkodzonej części ciała jest podstawą postępowania przy nagłych urazach. Dzięki zastosowaniu lodu zmniejszeniu ulega ból, który tak mocno może dokuczać. Niektórzy naukowcy podważają jednak zastosowanie lodu przy kontuzjach, z tego względu iż osłabia on procesy regeneracyjne.

Compression – Zastosowanie ucisku będzie skutkować zmniejszaniem się obrzęku, który wystąpił w obszarze uszkodzonych struktur. Można wykorzystać do tego bandaż, aby owinąć miejsce bolesne.

Elevation – Ta zasada sprowadza się głównie do ułożenia danej części ciała powyżej poziomu serca, aby szybciej likwidować obrzęk. Dla przykładu, gdy skręciłeś kostkę, połóż się na podłodze, a kostkę ułóż na kanapie albo fotelu. Dzięki takiemu ułożeniu obrzęk będzie szybciej „odpływał” z tego obszaru.

POLICE i MEAT to kolejne protokoły postępowania, które stają się coraz bardziej znane i stosowane w przypadku urazów.

Protokół POLICE

Skrót POLICE bierze się od słów Protection Optimal Loading Ice Compression Elevation. Ten protokół różni się od protokołu RICE dwoma pierwszymi elementami.

Protection – W miarę możliwości ochraniaj uszkodzony staw bądź mięsień. Możesz wykorzystać do tego np. stabilizator, albo opaskę uciskową czy bandaż elastyczny. Dzięki temu odciążysz staw, który będzie miał lepsze warunki do regeneracji.

Optimal Loading – W przeciwieństwie do zasady w protokole RICE dotyczącej odpoczynku, tutaj każdy kto zmaga się z urazem zachęcany jest do obciążania danego stawu bądź mięśnia. Jeśli skręciłeś kostkę, to staraj się chodzić w miarę możliwości. Nie skacz na jednej nodze, tylko używaj obu nóg. Niech ból będzie wyznacznikiem tego jak mocno masz obciążać staw. Korzyści płynące z tej zasady to utrzymanie ruchomości stawu, odpowiednie ukrwienie uszkodzonego obszaru, kontrolowana praca mięśni.

Następne zasady są takie same jak w przypadku protokołu RICE.

Protokół MEAT

Protokół MEAT jest najbardziej intensywnym postępowaniem po urazie. Składa się z takich elementów:

Movement – Kontrolowany ruch jest najlepszym lekarstwem po urazie. Wiele badań wskazuje na to, że ruch uszkodzonego stawu jest korzystniejszy niż jego unieruchomienie.

Exercise – Precyzyjnie dobrane ćwiczenia będą przyspieszać powrót do zdrowia. Dzięki ćwiczeniom zmniejszeniu ulegnie obrzęk, widoczna będzie poprawa ruchomości uszkodzonego obszaru, a nawet zmniejszy się ból. Aby dobrać odpowiednie ćwiczenia najlepiej skontaktować się z osteopatą, bądź fizjoterapeutą.

Analgesics – W tej zasadzie chodzi o wykorzystanie środków przeciwbólowych, aby kontrolować ostry i nagły ból. Nie chodzi tutaj jednak o zastosowanie środków przeciwzapalanych, które mogą spowolnić proces gojenia. Dla przykładu takim środkiem jest paracetamol. Warto też poszukać również poszukać, suplementów diety, które zawierają enzymy proteolityczne. Enzymy te przyspieszają gojenie tkanek.

Treatment – Ta zasada sprowadza się do wykorzystania technik manualnych z zakresu osteopatii bądź fizjoterapii. Odpowiednio poprowadzone leczenie przyspieszy powrót do zdrowia.

Wszystkie wyżej wymienione protokoły mają swoich zwolenników i przeciwników. Myślę, że najlepszą zasadą będzie dobranie protokołu do osoby, a nie na odwrót. Jeśli pojawią się obawy odnośnie tego jak poważny jest uraz, warto skonsultować się z lekarzem bądź osteopatą.

Źródła:

Bleakley C, McDonough S, MacAuley D. The use of ice in the treatment of acute soft-tissue injury: a systematic review of randomized controlled trials. Am J Sport Med. 2004; 32:251–261.

Bleakley CT, O’Connor SR, Tully MA, Rocke LG, MacAuley D, Bradbury I, et al (2010). Effect of accelerated rehabilitation on function after ankle sprain: randomised controlled trial. BMJ 340

Źródła zdjęć:

<a href=”http://www.freepik.com/free-photo/uncooked-bowl-of-rice_955714.htm”>Designed by Freepik</a>

<a href=”http://www.freepik.com/free-photo/low-pork-fat-meaty-steak_1089365.htm”>Designed by Freepik</a>

<a href=’http://www.freepik.com/free-photo/close-up-of-sportsman-with-knee-sprain_865278.htm’>Designed by Freepik</a>

Łokieć tenisisty to problem z którym zmagają się nie tylko gracze tenisa. Tak było kiedy ten problem po raz pierwszy opisywano. W dzisiejszych czasach coraz częściej przypadłość ta dotyczy osób pracujących przy komputerze.

Łokieć tenisisty to typowy przykład urazu na skutek chronicznego przeciążenia mięśni i ścięgien (repetitive strain injury, RSI). Problem ten często zaliczany jest do grupy urazów o nazwie tendinitis „zapalenie ścięgna”. Z tym stwierdzeniem można jednak polemizować, jako że zapalenie ścięgna jest obecne tylko we wczesnej fazie łokcia tenisisty. Ta ważna informacja może nam wskazać dlaczego tabletki i zastrzyki p/bólowe nie działają w późnej fazie łokcia tenisisty. Być może uraz ten powinien być zaliczany do grupy o nazwie tendinopatie.

Czego dokładnie dotyczy problem?

Łokieć tenisisty dotyczy obszaru przyczepu mięśni prostujących nadgarstek (głównie mięsień prostownik palców) do kości (nadkłykieć kości ramiennej). Z doświadczenia wiem, że oprócz bolesności mięśnia prostownika palców, często występuje bolesność mięśnia ramienno-promieniowego.

Jakie są przyczyny łokcia tenisisty?

Przyczyną jest długotrwałe powtarzanie tego samego ruchu. Można tu podać przykład tenisisty, który cały czas powtarza uderzenia, przez co dochodzi do mikrouszkodzeń w ścięgnie i mięśniu. Podczas pracy przy komputerze występuje powtarzalne napięcie mięśni prostowników, co może również doprowadzić do tego problemu. Kiedyś zgłosił się do mnie pacjent, który cały dzień malował płot, a w nocy obudziły go silne bóle łokcia. Okoliczności powstania łokcia tenisisty mogą być różne, przyczyna jest jednak tam sama.

Najczęstsze objawy

Głównym objawem jest ból po bocznej stronie łokcia nasilający się podczas podnoszenia bądź chwytania rzeczy w dłoń. Prostym testem (prawdopodobnie bolesnym) jest podniesienie np. krzesła wyprostowaną w łokciu kończyną górną. Dodatkowo ból ten nasila się przy dotyku. Jeśli uciśniesz to miejsce kciukiem i ból się zwiększy to masz problem. W początkowej fazie (faza ostra) może wystąpić również ocieplenie tego obszaru, co ma swój związek ze stanem zapalnym, który zanika, gdy przypadłość ta przechodzi w stan przewlekły.

Czy da się to wyleczyć?

Łokieć tenisisty da się wyleczyć! Jeśli chcesz się pozbyć tego bólu, musisz działać w momencie wystąpienia tego bólu. Nie odwlekaj problemu na później zakładając, że sam przejdzie. O wiele łatwiej wyleczyć łokieć tenisisty w fazie ostrej i podostrej niż w fazie przewlekłej. Jeśli problem ten przejdzie to fazy przewlekłej możesz się z nim borykać kilka miesięcy, albo i lat.

Co sam możesz zrobić?

Odpoczynek

To Twoja pierwsza linia obrony. Jeśli czujesz ból po bocznej stronie łokcia nasilający się np. przy pisaniu na klawiaturze, jest to sygnał ostrzegawczy dla Ciebie. Spróbuj zmienić tryb pracy na kilka dni, aby ręka mogła odpocząć od normalnej pracy. Jeśli się nie da, to planuj sobie przerwy w pracy, co 30 min. Często ból się nasila, bo cały czas robisz to co wywołało ten ból.

Schłodzenie

Wykorzystanie lodu do zmniejszenia bólu będzie dawało największe efekty w początkowej fazie problemu z łokciem. Możesz wykorzystać do tego tzw. „cold packi”, które kupisz w aptece. Można też wykorzystać do tego paczkę mrożonej marchewki z groszkiem. Przyłóż to, przez szmatkę, na łokieć na około 10 min. 2-3 razy dziennie wystarczy.

Automasaż

Możesz wykonać tez tzw. masaż poprzeczny. Wykonuje się go w poprzek do przebiegu mięśni i ścięgien. Palcami drugiej dłoni znajdź miejsce bólu i rozpocznij technikę. Jeśli m. prostownik palców ma swój przebieg wzdłuż przedramienia, to ruchy należy wykonać prostopadle do ścięgna i mięśnia.

Kliknij na filmik poniżej, aby zobaczyć technikę.

Napięcie izometryczne

To napięcie mięśni bez zmiany jego długości.. Najlepiej tę technikę wykonać w skróceniu tego mięśnia. Prawdopodobnie w początkowej fazie tej techniki będziesz odczuwał ból. Postaraj się wytrzymać. Jeśli poczujesz, że ból się zmniejsza, kontynuuj i wykonaj ją 5 razy po 10 sek. 2-3 serie, 2 razy dziennie. Natomiast jeśli ból nie ustępuje przerwij tę technikę.

Kliknij na filmik poniżej, aby zobaczyć technikę.

Co jeśli ból nie ustępuje?

Opisany problem jest jednym z wielu, które dotyczą stawu łokciowego i jego okolicy. Może akurat w Twoim przypadku problemem nie jest łokieć tenisisty. W takim wypadku najlepiej udać się do zaufanego osteopaty, bądź fizjoterapeuty, który będzie w stanie precyzyjnie określić przyczynę bólu i zastosować odpowiednie leczenie.

Źródła:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20595553

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20086639

http://bjsm.bmj.com/content/early/2015/05/15/bjsports-2014-094386

https://www.painscience.com/biblio/icing-for-injuries-needs-more-study.html

Zdjęcia:

www. freepik.com

http://www.stockvault.net/photo/136996/-ice-cubes

Ból głowy ma różne pochodzenie, a jedną z najczęstszych przyczyn, jest wzmożone napięcie mięśni w obrębie odcinka szyjnego i głowy.

Ból głowy może dokuczać z powodu wzmożonego napięcia mięśni czworobocznych, mięśnia dźwigacza łopatki, mięśnia mostkowo-sutkowo-obojczykowego czy mięśni podpotylicznych. Każdy z tych mięśni może dawać ból miejscowy, bądź promieniujący (przeniesiony) w inny miejsce.

Mięśnie podpotyliczne

Dzisiaj zajmiemy się głównie mięśniami podpotylicznymi.  Jest to grupa małych, lecz niezwykle ważnych mięśni. Znajdują się one z tyłu czaszki, zaraz u jej podstawy.

Zdjęcie nr 1. Mięśnie podpotyliczne.

Zadaniem tych mięśni jest m.in. pociąganie głowy ku tyłowi, bądź ruch “kiwnięcia głową” na “tak” bądź “nie”. Innymi funkcjami są stabilizacja i kontrola ruchów głowy. Jest to dosyć ciężkie zadanie biorąc pod uwagę to, że nasza głowa waży średnio 4-5 kg.  Ciekawostką jest związek tych mięśni z funkcjonowaniem mięśni gałki ocznej.

Kiedy zaczyna boleć?

Podczas pracy siedzącej, w której mamy zaokrąglone plecy, a barki i głowę wysuniętą do przodu bardzo często dochodzi do wzmożonego napięcia mięśni podpotylicznych i mięśni pochyłych.

Pacjenci, których leczyłem z powodu napięciowych bólów głowy zgłaszali występowanie bólu w momencie natłoku pracy przed komputerem, bądź innej pracy podczas siedzenia. Dodatkowo częściej zgłaszały to osoby krótkowzroczne, które musiały wytężać wzrok i wysuwać głowę do przodu, aby lepiej zobaczyć jakiś tekst na komputerze. Ból spowodowany napięciem mięśni podpotylicznych może występować w innych sytuacjach takich jak np. obracanie głowy podczas cofania auta.

Gdzie boli?

Ból głowy spowodowany napięciem tych mięśni występuje często z tyłu głowy u podstawy czaszki (ból w obszarze tych mięśni). Pacjenci opisują ten ból jako głęboki i są w stanie określić palcem miejsce tego bólu. Niekiedy zdarza się, że ból “promieniuje” na boczną stronę głowy, w okolice ucha.

Jak zlikwidować napięciowy ból głowy?

Poniżej znajdziesz kilka wskazówek, jak sam możesz poradzić sobie z takim bólem.

• Znajdź miejsce bólu – jeśli ból wzmaga się podczas ucisku palcami przy podstawie czaszki, to prawdopodobnie znalazłeś przyczynę.
• Zastosuj hydromasaż – weź ciepły prysznic i strumieniem ciepłej wody przez ok. 2-3 minuty wymasuj ten obszar.
• Autoterapia poprzez ucisk – wykonaj delikatny ucisk kciukami w miejscu pokazanym poniżej przez 10 sekund. Jeśli poczujesz zmniejszenie bólu, wykonaj taki ucisk 5 razy. Technikę możesz powtórzyć 2-3 razy w ciągu dnia.
• Na efekty być może będzie trzeba poczekać kilka godzin.

Jeśli wyżej wymienione wskazówki nie dały efektu, najlepiej będzie skontaktować się z osteopatą bądź fizjoterapeutą. Będą oni w stanie precyzyjnie określić przyczynę bólu i efektywnie pomóc stosując różne techniki manualne.

Źródła:

1. Thomas W. Myers. Taśmy Anatomiczne. Meridiany mięśniowo-powięziowe dla Terapeutów Manualnych i Specjalistów Leczenia Ruchem. Wydanie III, DB Publishing
2. D.G. Simons, L. S. Simons, J. G. Travell. Myofascial pain and Dysfunction. The Trigget Point Manual. Wydanie II, William and Wilkins

Zdjęcia:

1. https://naturalife.org/health/naturally-cure-headaches-trigger-points
2. Zdjęcie do wpisu <a href=”http://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/człowiek-z-bolem-głowy_1021719.htm”>Zaprojektowane przez Freepik</a>

Strona główna

Osteopatia

Kontakt 

O mnie

Osteopatia, w krajach zachodnich, jest rozwiniętym system leczenia holistycznego pacjentów, w Polsce natomiast dopiero staje się popularna.

Ciekawi Was, jak Osteopatia wygląda w innych krajach?

Osteopatia miała swoje początki w USA za sprawą Andrew Taylor Stilla, którego historię możecie przeczytać tutaj. Początkowo Osteopatia w Stanach Zjednoczonych nie była zaliczana do medycyny konwencjonalnej. Forma i zasady osteopatii zmieniły się w połowie XX wieku, wtedy też medycyna osteopatyczna zbliżyła się do podstaw medycznej służby zdrowia i medycznych zasad. Od tamtego czasu Osteopaci zostali nazwani lekarzami medycyny osteopatycznej.

Studia na tym kierunku trwają 4 lata, następnie rok stażu i 2 lata rezydentury. Po tym otrzymują tytuł D.O. ( Doctor of Osteopathic Medicine) i dzięki temu otrzymują pełne prawa lekarskie. W leczeniu stosują zarówno konwencjonalne metody leczenia, jak również osteopatyczne techniki manualne. Główne dziedziny medycyny, w których lekarze medycyny osteopatyczneh praktykują swój zawód to medycyna sportowa, medycyna rodzinna (ogólna) i medycyna ratunkowa.

Inaczej sytuacja ma się w krajach poza USA. W Europie Osteopaci nie mają takich praw jak Ci w Stanach Zjednoczonych. Osteopata nie jest lekarzem pierwszego kontaktu. W krajach europejskich takich jak Francja, Belgia, Niemcy, Anglia Osteopatia jest regulowana prawnie, w zakresie leczenia z wykorzystaniem technik manualnych. Regulacje te są jednak różne. W Niemczech na przykład fizjoterapeuta może zdobyć tytuł D.O.T (Diploma in Osteopathic Therapy), co wskazuje na to iż Osteopatia jest rodzajem specjalizacji w Fizjoterapii.

Jak wygląda sytuacja Osteopatii w Polsce?

Osteopatia, w naszym kraju, rozwija się intensywnie od kilku lat. Powstało kilka szkół, które współpracują ze szkołami niemieckimi i belgijskimi. Po zakończeniu studiów otrzymuje się tytuł D.O. czyli Dyplomowany Osteopata, który w Polsce nie jest uznawany, natomiast w wyżej wymienionych krajach już tak.

W Polsce Osteopatia nie jest zawodem regulowanym prawnie i jest zaliczana do medycyny niekonwencjonalnej, która skupia się na diagnozowaniu i leczeniu z wykorzystaniem technik manualnych.

Kto może zostać Osteopatą w Polsce?

Według ostatnich wytycznych WHO (World Health Organization) z 2010 roku, dotyczących kształcenia osteopatycznego, za osteopatę uznaje się specjalistę, który ukończy odpowiednie etapy edukacji. Uwzględniając polskie standardy szkolnictwa wyższego, osteopatą może zostać osoba, która po ukończeniu studiów wyższych na kierunku medycznym i fizjoterapii, dodatkowo przejdzie minimum 4-letni specjalistyczny cykl kształcenia w zakresie medycyny osteopatycznej.

Źródła:
1. „Osteopathic Manipulative Treatment” NYU Langone Medical Center. 23 July 2012. Retrieved 5 September 2012.
2. Osteopathy in Germany, Osteopathic International Alliance. Retrieved 26 February 2011.
3. Style Guide for Reporting on Osteopathic Medicine”. American Osteopathic Association. Retrieved 17 December 2012.
4. Standards of Osteopathic Training & Practice, General Osteopathic Council

Wywiad z pacjentem jest kluczowy – ile razy słyszałeś to na studiach? Dobrze pamiętam to jak wykładowcy mówili nam, że dobrze zebrany wywiad do 60% leczenia. To więcej niż połowa! Jedyne co musisz zrobić to dobrze wysłuchać pacjenta.

Czy zastanawiałeś się nad tym, że wysłuchanie pacjenta jest swego rodzaju przywilejem? Pacjent obdarza Cię zaufaniem i to od Ciebie zależy co z tym zaufaniem zrobisz.

Często w czasie moich rozmów z pacjentami przewija się ten sam schemat mówiący o tym, że starali się przekazać lekarzowi informacje na temat ich dolegliwości, ale on ich nie słuchał. Teraz zadaj sobie pytanie: Ile razy Tobie zdarzyło się, że odpłynąłeś w czasie wywiadu z pacjentem? Ciekawe jest to, że jak sami idziemy do lekarza to oczekujemy od niego pełnego skupienia i całkowitego zaangażowania w pracę.

To w jaki sposób zbierasz wywiad i słuchasz pacjenta ma wpływ na to jak będziesz postrzegany jako fizjoterapeuta bądź osteopata.

To jest naprawdę ważna zasada. Jeśli dokładnie skupisz się na wysłuchaniu pacjenta to nie tylko uzyskasz cenne informacje na temat jego stanu, ale zdobędziesz również jego pełne zaufanie.

Zatem jak zbierasz wywiad? Czy masz już typowy dla siebie schemat, którym maglujesz każdego pacjenta. Taki schemat warto mieć, ale nie można zapomnieć o tym, że każdy pacjent powinien być traktowany indywidualnie. Ja mam taką zasadę, że słucham pacjenta przez całą wizytę, zarówno podczas badania jak i w czasie leczenia. Często w czasie wykonywania technik manualnych dowiaduje się informacji, które pomagają mi w dalszym leczeniu.

Słuchając pacjenta zbierasz doświadczenie, które będzie procentować w przyszłości. Dzięki temu  będziesz w stanie łączyć informacje zebrane od innych pacjentów, a pomocne przy leczeniu dolegliwości kolejnej osoby, która zjawi się w twoim gabinecie.

Następnym razem, gdy będziesz przyjmować pacjenta pomyśl o tym, że pacjent może pomóc Ci w rozwiązaniu problemu z którym przyszedł.

Źródła:

Zdjęcie